...Og ég var...

...að kveðja fyrstu manneskjuna áðan..meeeen hvað það var skrýtið...

...það var hún Freyja sem varð þess heiðurs aðnjótandi að vera fyrsta manneskjan sem ég knúsa og óska alls hins besta í framtíðinni...sniðuga var að hún þurfti lika að kveðja þar sem hún er að fara til Akureyrar og ætlar að búa þar í allavega ár...

...en ég meika ekki allar þessar kveðjustundir...og það verður nóg af þeim á næstunni...maður er uppbókaður allar helgar og virk kvöld og eiginlega alveg ótrúlegt að þetta sé að gerast...

...nú er íbúðin komin út í Árósum en íbúðin okkar hérna er vægast sagt white trash...drasl út um allt...ísskápurinn inn í stofu og óuppsett IKEA innrétting á víð og dreif um húsið...eldhúsið er eins og steypuklumpur með gardínum og svefnherbergið fullt af kössum...ooo it´s soooo romantic...

...en þessu fer að ljúka...vildi samt að ég gæti hætt að vinna ekki seinna en í gær en ég þarf víst að vera eina viku enn á blaðinu og síðan viku á stöðinni...sem er svo sem stuð...eins gott að ég fíflist fyrir næstu nokkra mánuðina með Írisi Huggie svo ég fái ekki of mikil fráhvarfseinkenni...thank god for email...

...en er ég hjólaði heima frá Freyju í Vesturbænum þá velti ég því fyrir mér af hverju er ekki eðlilegt að pissa á sig...ég var gjörsamlega að míga á mig alla leiðina og vildi óska þess að ég hefði bara geta látið það gossa...eins og ekkert væri eðlilegra...vonandi er það þannig í Danmörku...ímyndið ykkur hvað við værum miklu hamingjusamari...og þvottaefnisframleiðendur miklu ríkari...
Stay black - Salinto!