...Og ég fékk sko...
...núðlur og djúpsteiktar rækjur í kvöldmat í gær...mmm...nammi namm...takk fyrir mig ;)
Stay black - Salinto!
18.3.04
...Og í gær gerði ég mér loksins grein fyrir...
...hve geðveik ég er í raun og veru...
...tók þá geðveikislegu skyndiákvörðun þegar ég kom heim að pakka íþróttadóti niður í tösku....fara út í bílskúr og hjóla niður í Veggsport...sem sagt úr Breiðholti og niður í Grafarvog...sem er svo sem ekki svo svakalegt út af fyrir sig...
...þegar í Veggsport var komið dreif ég mig kófsveitt á hlaupabrettið og spriklaði aðeins þar...tók svo nokkrar magaæfingar og armbeygjur og svitnaði aðeins meira...
...eftir þessar æfingar var ég orðin ágætlega þreytt...en þar sem ég hafði ekki hreyft feita rassinn á mér í 2 daga þá ákvað ég að þetta væri ekki nóg refsing...ég ákvað þá að hjóla niðrí bæ...í 105 hverfið þar sem ég eyði flestum mínum stundum þessa dagana...þegar þangað var komið var ég alveg uppgefin...og var ég oft á leiðinni búin að hugleiða uppgjöf...eeeeeen ég barðist gegn vindinum og hélt mínu striki...
...en núna í dag er mjög erfitt að sitja...ég er svoleiðis að sálast í rassinum...fusss...eeen samt sem áður er ég að hugsa um að pína mig aðeins meira í dag...hjóla úr 105 og yfir í gettóið...
...já....maður er svo heilbrigður...
Stay black - Salinto!
...hve geðveik ég er í raun og veru...
...tók þá geðveikislegu skyndiákvörðun þegar ég kom heim að pakka íþróttadóti niður í tösku....fara út í bílskúr og hjóla niður í Veggsport...sem sagt úr Breiðholti og niður í Grafarvog...sem er svo sem ekki svo svakalegt út af fyrir sig...
...þegar í Veggsport var komið dreif ég mig kófsveitt á hlaupabrettið og spriklaði aðeins þar...tók svo nokkrar magaæfingar og armbeygjur og svitnaði aðeins meira...
...eftir þessar æfingar var ég orðin ágætlega þreytt...en þar sem ég hafði ekki hreyft feita rassinn á mér í 2 daga þá ákvað ég að þetta væri ekki nóg refsing...ég ákvað þá að hjóla niðrí bæ...í 105 hverfið þar sem ég eyði flestum mínum stundum þessa dagana...þegar þangað var komið var ég alveg uppgefin...og var ég oft á leiðinni búin að hugleiða uppgjöf...eeeeeen ég barðist gegn vindinum og hélt mínu striki...
...en núna í dag er mjög erfitt að sitja...ég er svoleiðis að sálast í rassinum...fusss...eeen samt sem áður er ég að hugsa um að pína mig aðeins meira í dag...hjóla úr 105 og yfir í gettóið...
...já....maður er svo heilbrigður...
Stay black - Salinto!
17.3.04
...Og ég gleymdi alltaf að segja frá...
...skemmtilegu strætó-ferðinni minni um daginn...tja...skemmtilegu og ekki skemmtilegu...það gerist náttúrulega alltaf eitthvað athyglisvert í strætó á hverjum degi en þessi ferð er svona einna minnisverðust...
...byrjar nú á því að ég stíg upp í strætó...og er það þá ekki vetnisstrætóinn margrómaði...mín jómfrúarferð í þessum ágæta strætó...þið getið ímyndað ykkur ánægjuna og spenninginn...ó hve yndislegt lífið er...
...en þar sem umræddi strætó er búinn að vera mikið í deiglunni þá bjóst ég við einhverju undursamlegu...einhverju sem myndi breyta lífi mínu...einhverju mögnuðu...eeen þetta er nú bara venjulegur strætó...eina sem var kannski öðruvísi er að hann er örlítið hljóðværari...sem skiptir svo sem ekki miklu máli fyrir mig þar sem ég er alltaf með dúndrandi tónlist í eyrunum...
...eeeeen þegar lagt var uppí ferð frá Hlemmi þá byrjaði strætóbílstjórinn umsvifalaust að bora í nefið á sér...og hélt uppteknum hætti alveg uppí Breiðholt...og ég er með ótrúlega lítið þol gagnvart fólki sem borar í nefið...sérstaklega ef sá hinn sami borðar svo þennan viðbjóð...ég hef eiginlega bara ekkert þol gagnvart því...en þar sem blessaði bílstjórinn var einmitt í sjónlínu minni þá gat ég ekki hætt að horfa á þessa viðbjóðslegu athöfn hans...og kúgaðist næstum því fyrir vikið...
...við hliðina á mér sat svo ungt par...myndarleg stúlka en ósköp óliðlegur drengur...eins og gerist og gengur...alltaf gaman að sjá unga ást spretta upp...eeeen gimme a break...það bara slitnaði ekki slefið á milli þeirra alla helvítis ferðina...og hann hvíslandi klúrum ástarorðum í eyra henni...og hún komin með hendina ískyggilegt langt upp lærið á honum...*hrollur*
...það sem gerði svo útslagið var þegar strætóinn keyrði leið sína framhjá Vinnumiðlun...þá toppaði strætó sig algjörlega og náði að pikka upp mestu úrhrök og aumingja sem fyrirfinnast á Íslandi...og auðvitað eiga þeir allir heima í Breiðholti...og einn af þessum illa lyktandi aumingjum ákvað auðvitað að verma sætið við hliðina á mér...oooog ákvað að hringja í annan aumingja-vin sinn...og auðvitað gat þessi aumingi ekki talað lágt í símann...ooo neeeei...hann þurfti náttlega að láta mig vita hvað var að gerast í sinni aumingja-veröld og var duglegur við að reka olnbogann í síðuna á mér og hnén í lærin á mér...svo var líka vond lykt af honum...
...ætli sé málið að fara að kaupa sér bíl...til að láta hálfvitana í umferðinni pirra mig frekar...
Stay black - Salinto!
...skemmtilegu strætó-ferðinni minni um daginn...tja...skemmtilegu og ekki skemmtilegu...það gerist náttúrulega alltaf eitthvað athyglisvert í strætó á hverjum degi en þessi ferð er svona einna minnisverðust...
...byrjar nú á því að ég stíg upp í strætó...og er það þá ekki vetnisstrætóinn margrómaði...mín jómfrúarferð í þessum ágæta strætó...þið getið ímyndað ykkur ánægjuna og spenninginn...ó hve yndislegt lífið er...
...en þar sem umræddi strætó er búinn að vera mikið í deiglunni þá bjóst ég við einhverju undursamlegu...einhverju sem myndi breyta lífi mínu...einhverju mögnuðu...eeen þetta er nú bara venjulegur strætó...eina sem var kannski öðruvísi er að hann er örlítið hljóðværari...sem skiptir svo sem ekki miklu máli fyrir mig þar sem ég er alltaf með dúndrandi tónlist í eyrunum...
...eeeeen þegar lagt var uppí ferð frá Hlemmi þá byrjaði strætóbílstjórinn umsvifalaust að bora í nefið á sér...og hélt uppteknum hætti alveg uppí Breiðholt...og ég er með ótrúlega lítið þol gagnvart fólki sem borar í nefið...sérstaklega ef sá hinn sami borðar svo þennan viðbjóð...ég hef eiginlega bara ekkert þol gagnvart því...en þar sem blessaði bílstjórinn var einmitt í sjónlínu minni þá gat ég ekki hætt að horfa á þessa viðbjóðslegu athöfn hans...og kúgaðist næstum því fyrir vikið...
...við hliðina á mér sat svo ungt par...myndarleg stúlka en ósköp óliðlegur drengur...eins og gerist og gengur...alltaf gaman að sjá unga ást spretta upp...eeeen gimme a break...það bara slitnaði ekki slefið á milli þeirra alla helvítis ferðina...og hann hvíslandi klúrum ástarorðum í eyra henni...og hún komin með hendina ískyggilegt langt upp lærið á honum...*hrollur*
...það sem gerði svo útslagið var þegar strætóinn keyrði leið sína framhjá Vinnumiðlun...þá toppaði strætó sig algjörlega og náði að pikka upp mestu úrhrök og aumingja sem fyrirfinnast á Íslandi...og auðvitað eiga þeir allir heima í Breiðholti...og einn af þessum illa lyktandi aumingjum ákvað auðvitað að verma sætið við hliðina á mér...oooog ákvað að hringja í annan aumingja-vin sinn...og auðvitað gat þessi aumingi ekki talað lágt í símann...ooo neeeei...hann þurfti náttlega að láta mig vita hvað var að gerast í sinni aumingja-veröld og var duglegur við að reka olnbogann í síðuna á mér og hnén í lærin á mér...svo var líka vond lykt af honum...
...ætli sé málið að fara að kaupa sér bíl...til að láta hálfvitana í umferðinni pirra mig frekar...
Stay black - Salinto!
16.3.04
...Oooog það er svo gaman...
...að vera vinnustaðagrínari...
...svo gaman þegar manni dettur eitthvað sniðugt í hug og getur ekki hætt að tísta...
...ég og Ási ákváðum að fylla skrifstofu samstarfsfélaga okkar af Twix-i og kóki...ehehehe....alltof erfitt að vera svona sniðugur...
Stay black - Salinto!
...að vera vinnustaðagrínari...
...svo gaman þegar manni dettur eitthvað sniðugt í hug og getur ekki hætt að tísta...
...ég og Ási ákváðum að fylla skrifstofu samstarfsfélaga okkar af Twix-i og kóki...ehehehe....alltof erfitt að vera svona sniðugur...
Stay black - Salinto!
...Og það var eins og...
...einhver hefði sogið úr mér alla lífs- og sálarorku í gær sveimérþá...tussulegri og myglaðri hef ég ekki verið í laaangan tíma...oooog það útskýrir bloggleti þar sem ég hafði akkúrat ekkert spennandi að segja...eða jú...ég hafði svo sem fullt spennandi að segja...bara hefði sagt svo leiðinlega frá því...svo ég ákvað að hlífa ykkur fáu hræðunum sem actually kíkið hérna inn á daginn...
...eeeen annars er það helgin sem er efst í huga...úfff...og ástæða tussuleikans (is that even a word?!) í gær...
...Liljan var það sniðug að fara á fyddlerí báða dagana...mjög óvænt reyndar á föstudag þar sem skyndiáfengissýki greip um sig í litla stóra mallanum og ekki skemmdi fyrir að leiklistartíminn var cancelaður á laugardagsmorguninn þannig að maður hafði færi á því að sofa út...eeeeen auðvitað nýtti ég mér það tækifæri ekki...heldur var vöknuð fyrir allar aldir og brunaði upp í Kringlu eins og fæðingarhálfvitinn sem ég er til að reyna að kaupa einhvern þynnkumat...og eftir mikið þan og alltof mikið nammi í Kringlunni endaði maður í Smáralind eins og fíbbl í röð á Burger King...og fékk því væga matareitrun...
...laugardagskvöldinu var svo beðið með eftirvæntingu...um 17-leytið dreif ég mig í sturtu og reynid að hressa upp á mitt annars þunna andlit og skundaði til Siggu Völu þar sem við töltum yfir í Laugardagshöll á eitthvað bítlashow sinfoníuhljómsveitarinnar...
...ég gæti talað um þetta show 2 tíma á dag alla daga þangað til ég dey en gæti samt ekki náð að útskýra hvað það var ömurlegt...jeeeesus bobby....
...showið byrjaði ágætlega...sinfó með einhverja svona instrumental Bítla-syrpu sem lofaði bara helvíti góðu...svoooo byrjaði slátrunin...byrjaði á einhverjum feitum kaddli með svipu í alltof litlum hommalegum búning sem baulaði eitthvað á ensku sem örugglega enginn skildi...svo byrjaði söngurinn...ja eða "söngurinn" öllu heldur...fyrst hélt ég að ég væri bara þunn og vitlaus...og kynni þar af leiðandi ekki að meta svona gæða-show...eeen þegar Sigga var farin að ókyrrast í sætinu og blána og froðufella af vitleysunni upp á sviði þá vissi ég að það var ekki allt með felldu...eeen ég gaf essu sjéns...ég meina...The Long and Winding Road er nú erfitt laga að syngja...sérstaklega þegar maður lítur út eins og karakter úr Sesame Street sem lætur mömmu sína sauma á sig fötu úr gömlum efnisbútum...eeeeen mér var nóg boðið í lokalaginu...sem er eitt af mínum uppáhaldslögum....Sjálf Penny Lane var tekið og nauðgað til óbóta og henni skyrpt út um óæðri endann...og það var ekki einungis illa sungið...heldur reyndu þessir fávitar að mynda einhverja svona sveitaballa-stemmningu...og fengu meira að segja sauðina í áhorfendasalnum til að syngja með og hvaðeina...ljós slökkt...hneig hneig hneig...og lömbin standa upp og klappa og klappa og klappa og klappa...ég hvísla að Siggu Völu...„eigum við ekki að fara út í hléi?"...og það er sko enginn vafi í hennar huga...á leiðinni út heyrir maður raddir dásama sýninguna...„Vááá hvað þetta er flott"...og þá hugsar maður hvort að listaskynið sé farið að gefa sig...eeen þegar maður mætir Pálma Gunnars í anddyrinu...þá gerir maður sér grein fyrir að maður er sá heilbrigði...
...svo var bara dottið í það um kvöldið...og öll heimsins vandamál rædd...og drukkið White Russian...og skellt sér á Ölstofuna...og drukkið aðeins meira...og étinn Subway með extra-súrum gúrkum...og vaknað næsta morgun....og skriðið fram í sófa með sæng...og sofið allan daginn...og farið í matarboð til systu...og farið heim að sofa...og vaknað tussulegur í vinnuna...
...þar hafiði það...gleðilega vinnuviku...
Stay black - Salinto!
...einhver hefði sogið úr mér alla lífs- og sálarorku í gær sveimérþá...tussulegri og myglaðri hef ég ekki verið í laaangan tíma...oooog það útskýrir bloggleti þar sem ég hafði akkúrat ekkert spennandi að segja...eða jú...ég hafði svo sem fullt spennandi að segja...bara hefði sagt svo leiðinlega frá því...svo ég ákvað að hlífa ykkur fáu hræðunum sem actually kíkið hérna inn á daginn...
...eeeen annars er það helgin sem er efst í huga...úfff...og ástæða tussuleikans (is that even a word?!) í gær...
...Liljan var það sniðug að fara á fyddlerí báða dagana...mjög óvænt reyndar á föstudag þar sem skyndiáfengissýki greip um sig í litla stóra mallanum og ekki skemmdi fyrir að leiklistartíminn var cancelaður á laugardagsmorguninn þannig að maður hafði færi á því að sofa út...eeeeen auðvitað nýtti ég mér það tækifæri ekki...heldur var vöknuð fyrir allar aldir og brunaði upp í Kringlu eins og fæðingarhálfvitinn sem ég er til að reyna að kaupa einhvern þynnkumat...og eftir mikið þan og alltof mikið nammi í Kringlunni endaði maður í Smáralind eins og fíbbl í röð á Burger King...og fékk því væga matareitrun...
...laugardagskvöldinu var svo beðið með eftirvæntingu...um 17-leytið dreif ég mig í sturtu og reynid að hressa upp á mitt annars þunna andlit og skundaði til Siggu Völu þar sem við töltum yfir í Laugardagshöll á eitthvað bítlashow sinfoníuhljómsveitarinnar...
...ég gæti talað um þetta show 2 tíma á dag alla daga þangað til ég dey en gæti samt ekki náð að útskýra hvað það var ömurlegt...jeeeesus bobby....
...showið byrjaði ágætlega...sinfó með einhverja svona instrumental Bítla-syrpu sem lofaði bara helvíti góðu...svoooo byrjaði slátrunin...byrjaði á einhverjum feitum kaddli með svipu í alltof litlum hommalegum búning sem baulaði eitthvað á ensku sem örugglega enginn skildi...svo byrjaði söngurinn...ja eða "söngurinn" öllu heldur...fyrst hélt ég að ég væri bara þunn og vitlaus...og kynni þar af leiðandi ekki að meta svona gæða-show...eeen þegar Sigga var farin að ókyrrast í sætinu og blána og froðufella af vitleysunni upp á sviði þá vissi ég að það var ekki allt með felldu...eeen ég gaf essu sjéns...ég meina...The Long and Winding Road er nú erfitt laga að syngja...sérstaklega þegar maður lítur út eins og karakter úr Sesame Street sem lætur mömmu sína sauma á sig fötu úr gömlum efnisbútum...eeeeen mér var nóg boðið í lokalaginu...sem er eitt af mínum uppáhaldslögum....Sjálf Penny Lane var tekið og nauðgað til óbóta og henni skyrpt út um óæðri endann...og það var ekki einungis illa sungið...heldur reyndu þessir fávitar að mynda einhverja svona sveitaballa-stemmningu...og fengu meira að segja sauðina í áhorfendasalnum til að syngja með og hvaðeina...ljós slökkt...hneig hneig hneig...og lömbin standa upp og klappa og klappa og klappa og klappa...ég hvísla að Siggu Völu...„eigum við ekki að fara út í hléi?"...og það er sko enginn vafi í hennar huga...á leiðinni út heyrir maður raddir dásama sýninguna...„Vááá hvað þetta er flott"...og þá hugsar maður hvort að listaskynið sé farið að gefa sig...eeen þegar maður mætir Pálma Gunnars í anddyrinu...þá gerir maður sér grein fyrir að maður er sá heilbrigði...
...svo var bara dottið í það um kvöldið...og öll heimsins vandamál rædd...og drukkið White Russian...og skellt sér á Ölstofuna...og drukkið aðeins meira...og étinn Subway með extra-súrum gúrkum...og vaknað næsta morgun....og skriðið fram í sófa með sæng...og sofið allan daginn...og farið í matarboð til systu...og farið heim að sofa...og vaknað tussulegur í vinnuna...
...þar hafiði það...gleðilega vinnuviku...
Stay black - Salinto!