...Og maður er nú bara nærri því sprunginn...

...eftir kvöldmatinn heima hjá Annie Siggie systu...úff mar...það var sko Tandori kjúlli með grænmeti og uppáhaldinu mínu...mmm...jógúrtsósu...sveimérþá ég gæti borðað hana eintóma...mmm...nan brauð og jógúrtsósa á Austur Indía fjélaginu er náttlega bara best...buhuhu....af hverju bíður mér aldrei neinn út að borða?!

...svooo fékk ég annað uppáhaldið mitt í eftirrétt...sem er nú eiginlega uppáhald númer 1 sko...og það er náttlega blessaður ísinn...ekki frá því að mér finnist betra að borða ís þegar er svo kalt að maður heldur að fingurnir á manni séu að detta á...sveimérþá og jahérna...

...eeeen umræðan við matarboðið var nú frekar grá og heit verð ég að segja...en alkóhólismi var svona aðalumræðuefnið...og hvernig maður skilgreinir alkóhólisma...og eftir skilgreiningu móður minnar þá gæti ég alveg titlað mig alkóhólista...eða gat...núna á ég náttlega engan pening til að vera alkóhólisti...og ég á engan suger daddy niðrí bæ sem býður mér White Russian...eeeen ég á þó heilmikið af áfengi...og ekki drekk ég það ein heima þannig að ég er þó ekki langt leidd...eeeen æjjj ég veit ekki hvar maður dregur línuna og því leiddist þessi umræða fljótt út í eitthvað annað...

...eeeen Annie lánaði mér bók...Dauða rósir eftir Arnald Indriðason...þykir víst alger hneisa að ég hafi bara lesið eina bók eftir hann...og enn meiri hneisa þykir það að ég varð fyrir vonbrigðum og fannst mér hún frekar fyrirsjáanleg...allavega endirinn...jú þá er ég að tala um þá ágætisbók Grafarþögn...eeen mér finnst Arnaldur eiga allt gott skilið því bókin er vel skrifuð og heldur manni alveg í spenningi...eeen samt fyrirsjáanleg...að mér finnst...ég má samt ekki láta Dauða rósir og Arnald skemma sistemið mitt því ég er með sér strætóbók sko...þannig að Dauða rósir verður svona heimaaðkúramigákvöldinoghugsaafhverjuégáekkikærasta-bókin...

...ooog ég skil ekki af hverju ég var að blogga þessi ósköp um ekki neitt...
Stay black - Salinto!